Nie każdy pies, który wyglądem przypomina jamnika, jest psem rasowym. Może być jedynie w typie danej rasy. Warto pamiętać, że potocznie używane określenie kundel odnosi się w rzeczywistości do tych zwierząt, których rodzice byli niewiadomego pochodzenia – nie można było zaklasyfikować ich do żadnej rasy (sami byli kundelkami Rosnące zęby stałe u dzieci to proces, który odgrywa istotną rolę w ich rozwoju. Zaczyna się zwykle około 6. roku życia, kiedy to stałe zęby zaczynają wypierać te mleczne. Korzenie mleczaków natomiast stopniowo się rozpuszczają, aby mogły być zastąpione przez silniejszą wersję. Wymiana zębów mlecznych zaczyna się od No bo nie mogę się zdecydować jakiego psa mam wybrać zwykłego kundelka czy rasowego. doradźcie mi, który pies waszym zdaniem jest lepszy. dodam, że mieszkam w bloku na 3 piętrze. bardzo madre! :D. popieram :D pamietaj o rodowodzie FCI! Tylko rasowe rasowe i rasowe. Undei też mogą brać udział w sportach,konkursach itp. 3. Blablador. To kolejny z najczęściej spotykanych typów kundelków. Przypominający niektórym czarnego labradora mieszaniec to prawdziwy koneser rozrzuconego na trawniku chleba i taplania się w kałużach. Ten niezwykle przyjacielski psiak uwielbia nadstawiać swój brudny brzuch do głaskania nawet nieznajomym ludziom! Psia wachta psów. 2.44/5 (823 głosów) Psy mieszańce to inaczej psy nierasowe, które nie są zaliczane do żadnych z ras. Potocznie też są nazywane kundlami, choć jest to wielką pomyłką, ponieważ kundel jest potomkiem psów bliżej nieokreślonego pochodzenia mieszańców lub kundli, a typowy mieszaniec to wynik skrzyżowania dwóch W większości przypadków nie przeprowadza się jednak badań genetycznych, dlatego przewidywania, ile lat będzie żył kundelek, opieramy głownie na jego wielkości. Małe psy żyją kilkanaście lat, średnie około 12, a duże zaledwie 8-10. Kiedy pies zaczyna wychodzić na spacery w 12.-13. tygodniu życia, wtedy co prawda jest bezpieczny, bo ma za sobą odpowiednią dawkę szczepień, natomiast przyzwyczajony do domowych pieleszy jest bardziej lękliwy i mniej otwarty na poznawanie świata, dlatego już miesiąc wcześniej można go powoli oswajać z nowym otoczenia. Yorkshire terrier o wzroście od 18 do 23 cm i wadze maksymalnie 3,2 kg jest jednym z przedstawicieli najmniejszych ras świata. Małe, krótkie, kompaktowe ciało yorka pokrywa charakterystyczna długa, delikatna i jedwabista szata, która niemal całkowicie zasłania jego proste nogi. Jednak nawet jeśli u wystawowego yorka włosy sięgają Czytaj też: Wzrost dziecka - do jakiego wieku i w jakim tempie dziecko rośnie? Dieta ma znaczenie Nie brakuje też przypadków, które dowodzą, że na nasz wzrost wpływa dieta. Profesor Saverio Alberti, ekspert w dziedzinie genetyki z Uniwersytetu Messina we Włoszech jako przykład podał wzrost dzieci podczas głodu w 1944 r. w Holandii. Niektóre kotki w rui mogą wykazywać tendencję do znaczenia terenu. Utrzymywanie kuwety idealnie czystej zachęci ją jednak do pozostawiania znaczników zapachowych w toalecie zamiast na przykład na dywanie. Podłącz do kontaktu feromony w dyfuzorze. Na niektóre koty uspokajająco zadziała analog feromonów policzkowych F3. Feromony rmX4FmU. Ile żyją psy? Długość życia naszych psów, czyli co zrobić aby jak najdłużej były z nami w dobrym zdrowiu? Praktyczne porady dla opiekunów psów znajdziesz w tym artykule. Każdy właściciel psa domowego, bez względu na rasę czy płeć, może długo opowiadać o swoim podopiecznym wychwalając jego zdolności, mądrość, specyficzne zachowania czy liczne dowody jego wyjątkowości i niepowtarzalności. I bez wątpienia to prawda, gdyż nasz pies czy to super rasowy medalista czy zwykły kundelek jest jedyny w swym rodzaju i nie ma na świecie drugiego takiego. Niejednokrotnie, co z pewnością cieszy, zmieniło się też podejście do psów, które dokonały niebywałego awansu stając się zwierzętami typowo domowymi i towarzyszącymi. W wielu przypadkach są wręcz członkami rodziny ze swoimi licznymi prawami, przywilejami i tylko czasami obowiązkami. Współczesne społeczeństwo naśladując wzorce przychodzące z zagranicy przestaje widzieć w psie osobnika stojącego na krótkim łańcuchu przy budzie, jedzącego odpadki ze stołu i bytującego własnym życiem, dopóki oczywiście są zdrowe i mogą pracować na siebie pilnując choćby obejścia. Dziś zwierzę jakim jest pies coraz częściej traktuje się z szacunkiem, dba o nie, okazuje mu dużą troskę we wszelkich aspektach jego życia. Wraz z ciągle modyfikująca się zmianą mentalności wielu ludzi podążą oczywiście medycyna weterynaryjna oferując coraz więcej szczegółowych i specjalistycznych badań i procedur medycznych dla psów. Wszystko to zaś po to aby nasi psi przyjaciele żyli jak najdłużej i tym samym cieszyli swoją obecnością opiekuna. Każdy chyba chciałby aby jego wyjątkowy pies był z nim jak najdłużej, nie chorując oczywiście i do końca swych dni pozostawał w dobrym zdrowiu. Współczesne psy żyją coraz dłużej co chyba nikogo nie dziwi ponieważ mogą korzystać z coraz doskonalszych narzędzi diagnostycznych, lepszych leków a przede wszystkim większej świadomości swych właścicieli i konkretnych działań za tym idących. Zawsze jednak ta długość życia jest zbyt krótka w porównaniu z długością życia człowieka i tego wszystkiego czego się oczekuje. Cóż więc możemy zrobić aby jak najdłużej cieszyć się ze wspólnego obcowania, na co uważać? Co musimy wiedzieć o długości życia naszych psów postaram się opisać w tym artykule. Ile żyją psy?Proces starzenia się psówJak się liczy wiek psa?Od czego zależ długość życia psa?Wiek psaIle żyją psy różnych ras?Czy płeć psa wpływa na długość życia?Choroby i urazy mogą przyczynić się do skrócenia życia psaDługość życia psa a aktywność fizycznaStyl życia i środowiskoOkresowe badania psa może przedłużyć życieHigiena jamy ustnej psaCzy karma dla psa ma wpływ na długość życia?Długość życia psa a charakterSkutki starzenia się i objawy starości psaChoroby starszych psówJak wydłużyć życie psa? Jak długo żyją psy? Każdy żywy organizm w tym psa domowego zaprogramowany jest na określoną długość życia. Sama definicja życia jest bardzo trudna, wręcz niemożliwa do dokładnego opisania tak aby zawrzeć wszystkie jej cechy. Nie mniej jednak jako życie rozumiemy zespół trwających, toczących się procesów życiowych, specyficznych, wysoko zorganizowanych przemian fizycznych i metabolicznych, zachodzących w zamkniętych termodynamicznie, wyodrębnionych z otoczenia układach, zbudowanych morfologicznie składających się z wielu komórek tworzących układy i narządy i stanowiących jedną funkcjonalną całość. Sama definicja jest więc trudna do zrozumienia i nie oddaje w pełni tego wszystkiego czym jest życia. Potocznie zaś rozumiemy przez nie cechę ustroju, organizmu charakteryzującego się następującymi przymiotami: zdolność utrzymania homeostazy, czyli stałości środowiska wewnętrznego, hierarchie, metabolizm, wzrost, adaptację, rozmnażanie czy reakcje na bodźce z otoczenia. Każdy żywy organizm od początku czyli narodzin do swej naturalnej śmierci, która jest końcem życia, podlega tym samym procesom i prawom biologicznym. Można śmiało napisać, że od chwili przyjścia na świat do jego opuszczenia, z każdym dniem nieubłaganie się starzejemy a sam proces przebiega z różnym nasileniem. Psy domowe jako gatunek ssaków mają tak naprawdę „zaprogramowaną” długość swego życia a informacja ta zapisana jest w każdej komórce organizmu. Biologiczna długość życia jest cechą charakterystyczną dla każdego gatunku i jemu przypisaną w postaci informacji genetycznej. Owszem, nie każdy żyje tyle samo, to prawda, ale musimy być świadomi, że istnieją pewne granicę, których póki co nie umiemy przekroczyć i jest nimi właśnie długość życia. To jedna z podstawowych informacji zapisana w materiale genetycznym. Choćbyśmy nie wiem co robili i jakich metod używali żaden pies nie przeżyje 40 czy 50 lat podobnie jak człowiek 200-300 lat. Z biologicznego punktu widzenia jest to na dzisiaj niewykonalne. Wraz z długością życia pojawiają się choroby czy poszczególne narządy przestają sprawnie wykonywać swoje czynności, do których zostały stworzone. Można śmiało powiedzieć, że zwyczajnie się zużywają czego konsekwencje częściej widzimy na starość psa. Postęp jaki dokonał się i ciągle trwa w dziedzinie medycyny weterynaryjnej, nowe coraz lepsze metody diagnostyczne dostępne w każdej lecznicy oraz zmieniająca się świadomość samych opiekunów psów bez wątpienia przyczyniły się do wydłużenia trwania życia tych zwierząt. Szybciej rozpoznana choroba stwarza bowiem większe szanse na wyleczenie lub poprzez opóźnianie objawów na kontrolowanie jej przebiegu i tym samym dłuższe życie. Odpowiednie, zbilansowane żywienie, wszelkie działania profilaktyczne w aspekcie chorób zakaźnych spowodowały znacznie niższą zapadalność na choroby pasożytnicze czy wirusowe. Nie powinno więc nikogo dziwić, że długość życia psów znacznie się wydłużyła i wynosi obecnie w zależności od rasy kilkanaście lat. Nadal jednak wobec wielu chorób pozostajemy bezsilni i nawet super zadbane, często badane, prawidłowo żywione psy narażone są na liczne schorzenia prowadzące do śmierci czyli biologicznego, naturalnego końca. Z długością życia nieodłącznie związany jest proces starzenia się organizmu, który jest kumulowaniem się niekorzystnych zmian prowadzącym do osłabienia funkcji fizjologicznych czego konsekwencją jest ich wyczerpanie prowadzące do naturalnej śmierci. Starzenie się jest procesem postępującym w czasie i nie może być traktowane jak choroba. Starzenie się jest więc związane z pogarszaniem się pracy i wydolności poszczególnych układów i narządów co skutkuje wystąpieniem różnych chorób i pogorszeniem jakości życia. Za naturalny proces starzenia się odpowiadają oczywiście geny ale również: istniejące choroby,niedożywienie,stopień aktywności fizycznej,liczne, nie zawsze poznane czynniki środowiskowe. Piszę o tym dlatego, że to właśnie z procesem starzenia nieodłącznie związana jest długość życia naszego psa. Wiele różnorodnych i nie zawsze do końca odkrytych czynników decyduje o długości życia ale jedno możemy dziś śmiało powiedzieć. Współczesne psy żyją naprawdę dłużej niż jeszcze jakiś czas temu i nikogo dzisiaj nie dziwi kilkunastoletni pies czy nawet dwudziestoletni pies. Oczywiście wiek oceniamy w latach ludzkich. Rekord Guinnessa w długości życia psa należy do pieska o imieniu Bluey, będącego australijskim psem pasterskim, który przeżył 29 lat i 5 miesięcy, co bez wątpienia czyni go wyjątkowym. Ten piesek urodził się w 1910 roku a odszedł w 1939. Żeby jednak daleko nie szukać każdy chyba zna historie ze swego podwórka powtarzane przez znajomych czy sąsiadów opisujące ich zwierzęta żyjące 20 czy 21 lat. Takie przypadki zdarzają się choć nie są powszechne. Proces starzenia się psów Proces starzenia się psów Obserwując tak dużą rozpiętość w długości życia naszych psów zastanawiamy się niejednokrotnie jak to się dzieje, że jedne żyją zdecydowanie dłużej niż inne choć mogą przecież wspólnie bytować w dobrych warunkach środowiskowych. Proces starzenia się psa w każdym przypadku prowadzi do naturalnej śmierci. Nie umiemy go zatrzymać i wyeliminować co nie znaczy oczywiście, że nie możemy powalczyć o jak najdłuższe życia w odpowiednim komforcie dla naszego pupila. Według wielu teorii próbujących wyjaśnić starzenie się jedna bardzo ogólna wydaje się póki co logiczna. Otóż biologiczny rozwój i życie organizmu jest uwarunkowane genetycznie i zapisane w materiale każdej komórki i trwające do czasu naturalnego jego zużycia. Oczywiście szybkość z jaką ten proces postępuje uzależniony jest od wielu czynników nabytych, środowiskowych, chorób, żywienia, utrzymania i jest sumą tych czynników. Nikogo nie dziwi, że jedne psy starzeją się szybciej i częściej zapadają na choroby podczas gdy inne mimo tego samego wieku cieszą się dobrym zdrowiem. Wszystkie jednak od momentu urodzenia od naturalnej śmierci podlegają tym samym procesom biologicznym. Czynniki środowiskowe mogą być za to różnie o czym trzeba dokładnie pamiętać, unikając tych szkodliwych. Generalnie im pies większy, cięższy tym żyje krócej. Małe pieski o mniejszej masie ciała żyją dłużej. Dlatego zawsze jeśli już lubimy porównania czyńmy to w obrębie nie jednego gatunku a danej konkretnej rasy psa. Wielu też twierdzi, że zwykłe nieduże kundelki żyją najdłużej i czasem rzeczywiście się tak dzieje. Jak się liczy wiek psa? Jak się liczy wiek psa? Wszyscy lubimy porównania gdyż to pozwala w przybliżeniu zorientować się w wielu interesujących nas aspektach życia. Podobnie jest z wiekiem psów. W wielu lecznicach znajdziemy nawet wiszące plakaty zawierające tabele i wykresy odnoszące się do długości życia psa czy kota. Oczywiście powiedzmy sobie już na wstępie, że to jedynie bardzo przybliżone wartości pozwalające się zorientować w jakim mniej więcej wieku jest nasz pies ale nie oddające ściśle całej prawdy. Traktujmy je więc z duża dozą ostrożności i trochę z przymrużeniem oka. Wiek psaWiek małego psa a wiek człowiekaWiek średniego psa a wiek człowiekaWiek dużego psa a wiek człowieka1 miesiąc1 rok1 rok1 rok3 miesiące5 lat3 lata2 lata6 miesięcy10 lat8 lat6 lat1 rok20 lat18 lat12 lat1,5 roku25 lat23 lata17 lat2 lata30 lat28 lat22 lata3 lata33 lata35 lat31 lat4 lata36 lat40 lat41 lat5 lat40 lat45 lat48 lat6 lat44 lata52 lata55 lat7 lat48 lat58 lat62 lata8 lat50 lat63 lata68 lat9 lat55 lat69 lat75 lat10 lat58 lat75 lat82 lata11 lat63 lata80 lat89 lat12 lat67 lat87 lat97 lat13 lat71 lat92 lata103 lata14 lat75 lat98 lat110 lat15 lat78 lat103 lata118 lat16 lat83 lata109 lat123 lata17 lat87 lat115 lat130 lat18 lat90 lat120 lat135 lat19 lat95 lat125 lat143 lata20 lat98 lat130 lat150 latTabela wiek psa a wiek człowieka Wiek jednorocznego psa możemy w dużym uproszczeniu porównać do naszych 10-15 lat. Zazwyczaj nas pies w wieku 12 miesięcy osiągnął już swój wzrost i jest dojrzały seksualnie choć z reguły dotyczy to piesków mniejszych ras. Te dużych rosną bowiem dłużej i u nich przyjmuje się za granicę wzrostu drugi rok życia. Taki roczny piesek jest więc „ludzkim nastolatkiem” co przejawia się choćby w jego zachowaniu. Drugi rok życia odpowiada 3-8 latom człowieka a każdy następny 4-5 latom ludzkim. Intensywny wzrost masy ciała zauważalny gołym okiem najlepiej widoczny jest przez pierwszy rok życia. Oczywiście takie porównywanie obarczone jest dużą rozpiętością zależną od danej rasy i obarczone błędem stąd traktujmy je trochę niezbyt poważnie. Prawdą jest to, że najlepiej zauważamy wzrost psa i zmiany wielkości jakim podlega właśnie w pierwszym roku życia. Różny też wiek przyjmuje się jako początek okresu starszego co zależy od wielkości rasy psa. I tak psy ras małych traktujemy jako geriatryczne w wieku ponad 11 lat, średnie rasy 10 lat, a duże powyżej 6-7 lat. Rozpiętość jest więc ogromna nawet w obrębie jednego gatunku co z uwagi na liczne rasy nie powinno nikogo chyba dziwić. Są to też dane statystyczne, które nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistość o czym trzeba pamiętać. Żadne bowiem tabelki nie oddadzą najdokładniej wieku naszego psiaka. Każda bowiem tabelka jest bardziej po to aby pomóc zorientować się właścicielowi danej rasy kiedy jego podopieczny wchodzi w dany etap życia i dzięki temu co zrobić aby jak najlepiej dbać o niego. Od czego zależ długość życia psa? Od czego zależ długość życia psa? Już nieco sobie powiedzieliśmy na ten temat i wiemy, że bardzo liczne, do końca nie zdefiniowane czynniki decydują o tym ile będzie żył nasz pies. Często pada takie pytanie z ust właścicieli w czasie wizyty w lecznicy: Ile będzie żył dany pies? Która rasa jest najzdrowsza i co wybrać? Powiedzmy sobie jasno, że w tej kwestii 100 % reguły nie obowiązują. Współczesne psy żyją coraz dłużej, co cieszy. Wielu właścicieli zgodnie też twierdzi, że to kundelki czyli wielorasowe żyją dłużej niż psy rasowe i wielu przypadkach rzeczywiście tak się dzieje. Wiek psa Największą śmiertelność notujemy u zwierząt młodych, powiedzmy sobie do około roku życia i tych najstarszych (15-18 letnich) odchodzących z naturalnych przyczyn czy istniejących chorób. Najmłodsze psy umierają nie tylko z powodu chorób zakaźnych ale też częściej ulegają wypadkom czy zatruciom, starsze natomiast częściej chorują na nowotwory. Ile żyją psy różnych ras? Ile żyją psy różnych ras? Jednym z czynników determinujących długość życia jest rasa. Nie wszystkie psy dojrzewają, starzeją się i odchodzą w tym samym czasie. Prowadzona przez wiele lat hodowla ukierunkowana na utrwalanie pewnych, pożądanych cech wyglądu czy charakteru przyczynia się również do przekazywania na potomstwo genów odpowiedzialnych za wystąpienie danych chorób, które z wiadomych względów skracają długość życia. Dobrze więc znać historię danej rodziny psiej czyli przed zakupem szczeniaka wiedzieć jak najwięcej o jego rodzicach, dziadkach, długości ich życia czy znać choroby na jakie cierpieli. Z wiadomych względów to tylko teoria gdyż hodowcy psów niechętnie dzielą się taki wiadomościami. Każda rasa psa ma swoją oczekiwaną długość życia i tak przykładowo: długość życia psa rasy bokser 10,4 życia berneńskich psów pasterskich 7 l,golden retriever żyje około 12 lat,długość życia jamnika to średnio12,2 l,pudel duży żyje około 14,4l. Czy płeć psa wpływa na długość życia? Płeć może wpływać na długość życia poprzez skorelowane z nią choroby. Psy samce cierpią bowiem na choroby prostaty czy chorobę zwyrodnieniową stawów z uwagi na większą masę ciała, a suki na choroby gruczołu mlekowego czy ropomacicze. Każda z poważnych, groźnych chorób może przyczynić się do skrócenia długości życia stąd chyba nie trzeba nikogo przekonywać, że trzeba ją możliwie szybko rozpoznać i leczyć. Choroby i urazy mogą przyczynić się do skrócenia życia psa Choroby i urazy Czynnikami decydującymi o długości życia są też przebyte w trakcie życia choroby i urazy, wypadki. Wszystkie one powodują skrócenie długości życia poprzez uszkadzanie narządów wewnętrznych i organów i niszczenie komórek organizmu. Wiele tych uszkodzeń jest nieodwracalnych (np. niszczone nefrony w nerkach) co bez wątpienia wpływa na długość życia psa. Pies może przechorować daną chorobę bez poważnych konsekwencji i do końca swych dni pozostać zdrowy ale też może borykać się z poważnymi powikłaniami utrudniającymi i skracającymi jego życie. Stąd niezwykle istotne wydają się wszelkie te działania zmierzające do profilaktyki i nie wystąpienia groźnych chorób tam wszędzie gdzie tylko to możliwe. Długość życia psa a aktywność fizyczna Styl życia psa, jego aktywność fizyczna i utrzymanie odpowiedniej masy ciała bez wątpienia wpływa na długość życia. Otyłe psy, mało ruchliwe, leżące na kanapie z wiadomych względów żyją krócej co spowodowane jest choćby częściej u nich występująca cukrzycą, czy otyłością. Istnieje również wiele czynników środowiskowych, do końca nawet niepoznanych ale decydujących o tym czy nasz pies zachowa do później starości dobre zdrowie. Możemy bowiem robić wszystko, dbać jak najlepiej umiemy i stosować się do wszelkich zaleceń lekarskich a mimo to mieć chorego psa, który opuści nas w sile wieku. Nie jest to oczywiście usprawiedliwienie i zwolnienie z troski o pupila ale procesy biologiczne, nad którymi nie zawsze jesteśmy w stanie zapanować i pokierować nimi tak jakbyśmy chcieli. Styl życia i środowisko Jak środowisko życia wpływa na długość życia psa? Styl życia i środowisko w jakim przebywa pies też decyduje o długości życia. Psy domowe nad którymi jest większa kontrola, bytujące w ściśle kontrolowanych i bezpiecznych warunkach żyją dłużej. Te wychodzące, biegające po dworze, częściej ulegają śmiertelnym wypadkom komunikacyjnym, urazom odniesionych w walkach czy bardziej narażone są na pasożyty i choroby zakaźne. Trucizny czy okrutne nieludzkie zachowania ze strony samego człowieka też nie pozostają bez znaczenia. Wypadki komunikacyjne ciągle pozostają jedną z najczęstszych przyczyn nagłych zgonów u zwierząt wychodzących w każdej praktycznie grupie wiekowej. Każdy pies aby pozostał długo zdrowy musi regularnie być odpchlony i odrobaczany, oraz co jakiś czas szczepiony przeciwko chorobom zakaźnym. Odpowiednie zbilansowane i dostosowane do wieku oraz stanu fizjologicznego żywienie psa odgrywa też niebagatelną rolę. Podobnie rzecz się ma z żywieniem specjalistycznym w sytuacji zaistnienia choroby podstawowej. Takie wsparcie leczenia danego problemu nieraz bardzo wydłuża życie czego doskonałym przykładem niech będzie żywienie przy przewlekłej niewydolności nerek. Chirurgiczna kastracja czy sterylizacja poprzez usunięcie części narządów rozrodczych wydłuża życie. Dzieje się tak ponieważ usuwając dany narząd, oczywiście taki, który nie jest niezbędny do życia, nie narażamy psa na choroby z nim związane w przyszłości. Każda rasa ma swoje predyspozycje genetyczne do danych chorób o czym powinniśmy być świadomi decydując się na wybór konkretnego psa. Oczywiście nie oznacza to zawsze, że nasz pies na pewno zachoruje ale znacznie zwiększa to prawdopodobieństwo zachorowania, ważne więc aby zwrócić naszą uwagę na dane objawy i jeśli zajdzie taka potrzeba szybko reagować. Regularnie przeprowadzana profilaktyka chorób zakaźnych a więc szczepienia ale też odrobaczenia i odpchlenia również znacznie wydłużają życie naszego psa. Nie narażają go bowiem na przedwczesne zejście śmiertelne z powodu tych groźnych, często śmiertelnych schorzeń. Okresowe badania psa może przedłużyć życie Okresowe badania psów Niezwykle ważnym elementem dbania o psa prowadzącym do wydłużenia mu życia są okresowe badania w gabinecie weterynaryjnym i wykonywanie zaleconych przez lekarza prowadzącego badań. Wiele razy zdarzyło się tak, że przy okazji z pozoru błahego problemu, czy zwykłego szczepienia u naszego podopiecznego zauważono niepokojące objawy, które na skutek dokładnej diagnostyki zostały nazwane jako dana choroba. A wiele schorzeń wcześnie rozpoznanych, nawet gdy są nieuleczalne, pozwala się leczyć i prowadzi do wydłużenia jakości i długości życia. Nie bagatelizujmy więc nawet najdrobniejszych symptomów stosując zasadę, w myśl której lepiej być nadgorliwym niż później żałować, że nie w pełni zadbało się o swego przyjaciela. Stąd pamiętajmy, aby regularne badanie krwi, badanie moczu czy usg jamy brzusznej wykonywać przynajmniej raz w roku a u zwierząt w grupie podwyższonego ryzyka częściej. Higiena jamy ustnej psa Okresowe badania psów Ważna pozostaje też higiena jamy ustnej czyli szczotkowanie zębów u psa. Nie chodzi tutaj wyłącznie o zdrowie samych zębów ale też o poważne powikłania jakie mogą się pojawić w odległych często narządach. Doskonałym przykładem tego jest choćby przewlekła niewydolność nerek, którą chore zęby z dużą ilością kamienia i osadów pełnych bakterii i ich toksyn przyspieszają. Czy karma dla psa ma wpływ na długość życia? Karmienie psa a długość życia O tym, że zdrowa, zbilansowana, kompletna pod każdym względem dieta dostosowana do stanu fizjologicznego i wieku psa ma ogromne znaczenie w długości życia nie trzeba chyba nikogo przekonywać. Niedobór witamin i mikroelementów bardzo szybko zamanifestuje się widocznymi objawami klinicznymi. Niezwykle istotne jest także żywienie specjalistyczne, które powinno być podawane w sytuacji zaistnienia choroby. Wprawdzie samo ono może bezpośrednio nie leczy ale wspomaga działanie leków, nie odciąża niewydolnych narządów, powoduje lepsze warunki do ich regeneracji czyli jednym słowem przyspiesza i usprawnia proces leczenia czym wydłuża zdecydowanie życie. Wiele chorób przewlekłych, których nie jesteśmy w stanie wyleczyć daje się kontrolować w ten sposób przez długi czas. Nasz zwierzak podobnie jak ludzie „jest tym co je”. Długość życia psa a charakter Charakter psa Cechy charakteru naszego psa również wpływają na jego długość życia. Otóż zwierzęta bardziej przyjaźnie nastawione do drugich, mniej bojaźliwe, są bardziej narażone na pogryzienia w kontakcie z innymi. Te zaś bardziej ostrożne z reguły żyją dłużej, unikając wszystkiego tego co nieznane i potencjalnie groźne. Skutki starzenia się i objawy starości psa Objawy starości psa Jak już sobie powiedzieliśmy starzenie się jest stale toczącym się procesem, którego skutki nie są widoczne od razu, z dnia na dzień ale dopiero po kilku latach. Wraz z upływem czasu w organizmach psów zachodzą zmiany czynnościowe i strukturalne co też uwidacznia się w zmianie zwyczajów i zachowaniu psa. Niejeden pies nawet w bardzo zaawansowanym wieku zachowuje się jak szczeniak inne zaś już mając 7-8 lat zaczynają wykazywać oznaki starości. U starszych zwierząt obniża się tempo przemiany materii co w połączeniu z mniejszą aktywnością fizyczną wymusza zmniejszenie kaloryczności posiłków. Spada sprawność układu immunologicznego i wszelkie procesy odpowiedzialne za prawidłową odporność (np. fagocytoza i chemotaksja). Zwierzęta starsze mają obniżoną zdolność do walki z infekcjami. Zwiększa się u nich procentowa zawartość tłuszczu w organizmie a spada masa mięśniowa. Skóra staje się grubsza, bardziej pigmentowana i mniej elastyczna a jej wytwory np. pazury bardziej łamliwe i kruche. Dochodzi do zmian zwyrodnieniowych w stawach, i zapaleń kości. Kamień nazębny i choroby przyzębia mogą powodować utratę zębów i nieprawidłowy zgryz. Zmniejsza się liczba komórek wątrobowych, nefronów w nerce. Spada zdolność wytwarzania enzymów trzustkowych. Zmniejsza się pojemność życiowa płuc, czynność skurczowa serca co skutkuje jego niewydolnością. Często pojawia się nietrzymanie moczu. Zanikają jądra a powiększa się gruczoł krokowy. Szpik kostny ulega stłuszczeniu i hipoplazji co może skutkować anemią. Spada liczba komórek nerwowych co przejawia się w zmianie wyuczonych zachowań. Z wiekiem rośnie ryzyko wszelkich chorób i niewydolności poszczególnych narządów. Starszy pies po prostu wygląda na takiego, co każdy laik zauważy bez problemu. Starszy pies jest zwierzęciem mniej aktywnym, dużo leżącym i wypoczywającym, szybciej się męczącym, wykazującym kłopoty z poruszaniem się i wstawaniem z posłania, o często siwej sierści. Jego ruchy są mniej zgrabne, powolne i mniej skoordynowane, porusza się w sposób ociężały i czasem trudno namówić go na spacer. Wykazuje gorszy apetyt, co może skutkować spadkiem masy ciała czyli postępującym wychudzeniem. Może też być otyły z uwagi na mniejsza ruchliwość spowodowaną zwyrodnieniami w stawach i kręgosłupie. Starszy pies zupełnie nie przypomina siebie z czasu młodości, przejawiając często zachowania zupełnie do niego niepasujące. Taka jednak jest naturalna kolej rzeczy, z która każdy z nas prędzej czy później będzie musiał się zmierzyć. Choroby starszych psów Choroby starszych psów Starszy pies może zachorować na praktycznie każdą chorobę dotycząca bez wyjątku wszystkich układów i narządów. Często również cierpi na kilka jednostek chorobowych równocześnie, co nie tylko utrudnia diagnostykę ale i ewentualne leczenie. Nie sposób omówić wszelkich możliwych problemów u starszego zwierzęcia czym dokładnie zajmuje się nauka zwana geriatrią. W dużym jednak skrócie i uproszczeniu możemy śmiało zaryzykować stwierdzenie, że w wieku starszym na czoło wysuwają się: choroby nowotworowe,choroby nerek,choroba zwyrodnieniowa stawów i kręgosłupa,niewydolności narządów, takich jak wątroba,choroby zębów i przyzębia,urazy. Starsze psy stanowią dużą część pacjentów lecznic weterynaryjnych, gdzie ich opiekunowie oczekują od lekarzy opóźnienia lub ograniczenia w czasie postępujących zmian geriatrycznych dotyczących poszczególnych układów i narządów. Wszystko jest w pewnym oczywiście stopniu możliwe dzięki wdrożeniu wszechstronnej opieki weterynaryjnej bazującej nie tylko na leczeniu chorób ale też właściwym żywieniu. Wielu tym problemom sprzyja wybitnie nieprawidłowa masa ciała i otyłość i brak odpowiedniej dawki ruchu. Inne nie wiadomo skąd się wzięły bo jak mówi opiekun, pies nigdy nie chorował, w ciągu swego życia będąc okazem witalności. Pewne jest to, że zwierzę starsze będzie wymagało zdecydowanie większej uwagi ze strony opiekuna i bardziej intensywnej opieki weterynaryjnej. Również leczenie ich może okazać się długotrwałe o ile nie dożywotnie jak ma to miejsce w przypadku chorób przewlekłych. Jest to swego rodzaju prawidłowość, z którą niestety musimy się pogodzić i przyjąć do wiadomości, że zwierze starsze w wielu przypadkach wymaga stałej a co za tym idzie też kosztownej opieki o czym powinniśmy pamiętać biorąc sobie szczeniaka. Przecież on kiedyś stanie się dorosły a następnie starszy. Musimy też przygotować się psychicznie na moment, kiedy dłuższe przedłużanie życia i leczenia choroby niewyleczalnej nie ma większego sensu. Wtedy powinniśmy pomyśleć o eutanazji. Dobra śmierć zwyczajnie należy się naszemu psiakowi, z którym przeżyliśmy wiele wspólnych lat i jest niewątpliwie wyrazem naszego humanitaryzmu. Nie leczmy więc na siłę, przedłużając cierpienia i dyskomfort nieuleczalnie, poważnie chorego psa. Jak wydłużyć życie psa? Jak wydłużyć życie psa? Dane statystyczne opisujące długość życia danej rasy nie mogą nigdy traktowane być jako wyrocznia. Owszem powstają one na podstawie licznych obserwacji a więc w jakimś stopniu odzwierciedlają prawdę ale nie oznaczają, że nasz pies nie może żyć dłużej niż by to z nich wynikało. Materiału genetycznego obecnego w każdej komórce organizmu psa nie zmienimy i na nowo nie zaprogramujemy na dłuższe życie. Pamiętajmy jednak, że na czynniki środowiskowe decydujące o jakości i komforcie życia psa mamy ogromny wpływ. W końcu to my, opiekunowie jesteśmy odpowiedzialni za kreowanie bytu psa. Ważne jest sprawne funkcjonowanie układu odpornościowego stąd jak najbardziej uzasadnione są wszelkie działania prowadzące do podniesienia niespecyficznej odporności. Zostawianie wszystkiego ślepemu losowi i zdawanie się tylko na niego jest podejściem bardzo nieodpowiedzialnym. Tak naprawdę nikt nie wie ile będzie żył dany pies i na jaką chorobę zachoruje co nie oznacza, że wolno mam robić wszystkiego co możliwe aby jak najlepiej dbać o zwierzę. Drobne z pozoru, mało istotne wybory i działania mogą wydłużyć życie naszemu pupilowi. Musimy tylko być ich świadomi bo to pierwszy krok przed ich stosowaniem. I tak zapewnienie dobrego, zdrowego stylu życia z odpowiednia ale systematyczną dawką ruchu oraz zbilansowane żywienie ma ogromne znaczenie w długowieczności. Powinna za tym iść właściwa, kontrolowana przez całe życie masa ciała i nie dopuszczanie do otyłości psa. Nie powinniśmy zapominać o regularnych kontrolach stanu zdrowia w lecznicy weterynaryjnej i wykonywaniu wszelkich zaleconych badań. Wiele chorób nie musi od samego początku dawać bardzo ewidentne objawy kliniczne a jedynie ledwo zauważalne zmiany. Im wcześniej wykryte tym szybciej może być wdrożona stosowana terapia. Zawsze też stosujmy właściwą dietę dostosowaną do danego konkretnego pacjenta i uwzględniającą jego status zdrowotny i schorzenia. Środowisko w jakim przebywa nasz pies powinno być spokojne, pozbawione zbędnych stresów tak aby pies miał zapewnione bezpieczeństwo i komfort. Oczywiście to tylko bardzo ogólne wskazówki gdyż w każdym przypadku należy postępować nieco inaczej. Dlatego zawsze pytajmy lekarza weterynarii jak najlepiej dbać o naszego psa w przypadku konkretnego pacjenta i ewentualnych chorób. Psy bowiem podobnie jak ludzie nigdy nie umierają na starość ale z powodu konkretnego problemu zdrowotnego jaki się z nią wiąże. Podsumowanie Długość życia psa zależy w dużej mierze od jego opiekuna Nie umiem odpowiedzieć na pytanie ile będzie żył Twój pies i dlaczego w wielu przypadkach tylko tyle. Nikt tak do końca tego nie wie podobnie jak z jakiego powodu odejdzie z tego świata. Jedno wiem na pewno – długość życia psa jest składową wielu czynników, z których na wiele mamy realny wpływ. Genów bowiem nie zmienimy ale już styl życia i żywienie zdecydowanie tak. Nie uchronimy naszych podopiecznych przed każdą możliwą chorobą ale wiele z nich jesteśmy w stanie wcześnie wykryć i przez długi czas skutecznie kontrolować wydłużając tym samym życie psu. Czasem poprzez umiejętne leczenie przeciwzapalne i przeciwbólowe poprawiamy zdecydowanie komfort życia nieuleczalnego psa. Ważne aby nie pozwolić mu niepotrzebnie cierpieć. Wcześniej czy później nadejdzie ten moment kiedy nasze możliwości się wyczerpią i wtedy powinniśmy zdecydować się na eutanazję, która wprawdzie jest ostatecznością ale też przejawem naszej troski o zwierzę. Oczywiście wszystkim życzę aby ta chwila nadeszła jak najpóźniej, a my byśmy mogli cieszyć się z obecności psa i jego dobrego zdrowia. Odpowiedzi Od rasy i rodziców zależy jaki pies będzie duży, a do jakiego wieku rośnie to trudne do oszacowania blocked odpowiedział(a) o 18:57 Jeżeli jest mieszańcem np. boksera i doga niemieckiego będzie troszkę większy niż bokser. Jak jest mieszańcem np. yorkshire terriera i maltańczyka będzie większy troszeczkę niż york. To chyba logiczne, jaki będzie, jeżeli zna się rodziców. różnie, zależy jakie psy były jesgo rodzicami, jeśli były oczywiście rasowe zależy jakim jest mieszańcem tzn. jakich psów rasowych Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub W ciągu pierwszych kilku lat Twoje szczenię przejdzie wiele zmian. Zrozumienie kluczowych etapów jego rozwoju pomoże Ci zapewnić mu możliwie najlepszy start w przyszłość. W ciągu pierwszych 12 miesięcy życia szczenięcia zmienia się jego wielkość, sylwetka i zachowanie. Poznanie kluczowych etapów procesu wzrostu pozwoli Ci lepiej zadbać o potrzeby psa w pierwszych latach jego życia. Należy pamiętać, że proces ten przebiega nieco inaczej u psów ras małych i dużych. Tempo wzrostu uzależnione jest od wielu czynników, w tym od rasy psa, jego płci oraz predyspozycji odziedziczonych po rodzicach. Pierwsze trzy do czterech tygodni życia szczenięcia Pierwsze 14 dni życia to krytyczny okres w życiu szczeniąt rzutujący na ich zdrowie po osiągnięciu dorosłości. Ważne jest, by otoczyć je odpowiednią opieką w ciągu pierwszych 48 godzin, upewniając się, że jest im ciepło i mają dostęp do pokarmu. Chodzi tu przede wszystkim o siarę, której unikalny skład wspomaga układ odpornościowy szczenięcia. Pomiędzy dziewiątym a trzynastym dniem życia masa ciała szczenięcia powinna się podwoić — jeśli wydaje się, że nie przybiera wadze, warto skonsultować się z lekarzem weterynarii. Pierwszy miesiąc życia W pierwszym miesiącu życia szczeniętom zaczynają wyrastać zęby mleczne, ale ich szczęki i siła gryzienia są stosunkowo słabe. Między 25 a 30 dniem masa ich ciała zwiększa się czterokrotnie. W miejsce miękkiej szczenięcej sierści zaczyna pojawiać się sztywniejszy i twardszy włos. Etap najintensywniejszego wzrostu jeszcze przed nimi, ale już teraz warto zadbać o wprowadzenie właściwie zbilansowanej karmy trafiającej w potrzeby szczeniąt w okresie odsadzania. U wszystkich psów, niezależnie od rasy, okres pomiędzy 4. a 12. tygodniem życia to tak zwana „luka immunologiczna”. Są one wówczas szczególnie narażone na różne choroby. Dzieje się tak dlatego, że nie otrzymują już ochrony z mlekiem matki, a ich własne mechanizmy obronne dopiero się rozwijają. Na tym etapie uważnie obserwuj je pod kątem wszelkich objawów chorobowych. Szczenię w wieku od trzech do pięciu miesięcy W tym okresie szczenię rozwija się dość szybko, niezależnie od tego, czy jest to szczenię rasy małej czy dużej. Około piątego miesiąca życia układ szkieletowy u szczeniąt ras dużych jest już niemal w pełni rozwinięty, lecz masa ich ciała jest nadal o połowę niższa niż u osobników dorosłych. Ich potrzeby żywieniowe dwukrotnie przekraczają potrzeby dorosłego psa! W przypadku psów ras małych, jest to okres najintensywniejszego wzrostu. W tym czasie można wprowadzić już do ich diety karmę suchą, bez konieczności jej namaczania. Warto zadbać o odpowiedni kształt i rozmiar krokietów, których rozgryzanie sprzyjać będzie właściwej higienie jamy ustnej i zębów. Szczenięta w wieku od 8 do 10 miesięcy W tym czasie psy ras małych kończą okres wzrostu, osiągając docelową masę ciała podczas, gdy psy ras dużych nadal rosną. Różnica w ich wielkości i tempie wzrostu jest znacząca: psy ras małych 20- krotnie zwiększają swoją urodzeniową masę ciała, natomiast psy ras dużych aż 100- krotnie, jednak ich tempo wzrostu jest wolniejsze. Do 8- 9 miesiąca życia u psów ras dużych rozwija się głównie szkielet i narządy wewnętrzne. Do 18–24 miesiąca w przypadku szczeniąt ras olbrzymich Szczenięta ras olbrzymich osiągają dojrzałość między 18 a 24 miesiącem życia. W tym wieku kończy się wzrost, a masa mięśniowa jest już w pełni rozwinięta. Szczenię wyraźnie się zmienia- budowa jego ciała staje się mocniejsza i bardziej proporcjonalna, a sylwetką zaczyna już przypominać psa dorosłego. Znając poszczególne etapy wzrostu, będziesz wiedzieć, jak rozwija się twoje szczenię i w jaki sposób zapewnić mu odpowiednią opiekę oraz właściwą dietę, których potrzebuje w tym czasie. Prawidłowe żywienie Twojego szczenięcia Linia karm, których receptury pomagają budować naturalne mechanizmy odpornościowe, wspierają zdrowy wzrost i rozwój układu pokarmowego. *Pierwszy kupon o wartości 20 zł otrzymasz w podziękowaniu za zgłoszenie, a drugi kupon o wartości 20 zł otrzymasz po wykorzystaniu pierwszego kuponu. Akcja dla osób, które wyrażą zgodę na kontakt w celach marketingowych. Mamy dla Ciebie prezent! KLIKNIJ I ODBIERZ PAKIET NOWEGO OPIEKUNA, który obejmuje: próbkę karmy suchej 50g dla szczenięcia, przewodnik dla opiekuna, 2 kupony zniżkowe o wartości 20 zł* każdy! Odbierz prezent teraz! Karmienie szczeniaka – ile powinien jeść szczeniak? Karmienie psa to wielka odpowiedzialność – karmienie szczeniaka to jeszcze większa odpowiedzialność! Bez problemu można wymienić szereg pytań, które trapią wszystkich świeżo upieczonych właścicieli młodocianych psiaków. Ile karmy podać? Skąd mam wiedzieć jakiej wielkości mają być porcje? Kiedy piesek powinien jeść? Odpowiednie żywienie jest niezwykle ważne, a szczególną rolę odgrywa w przypadku szczeniaków, które rosną i muszą zdrowo się odżywiać – podobnie jak dzieci! Spis treści Karmienie szczeniaka od podstaw Ile powinien jeść szczeniak?Gdzie zatem szukać pomocy?Karma dla szczeniaka – jak wybrać odpowiednią?Jak karmić szczeniaka?Kiedy szczenię może być karmione jak dorosły pies?Jakich pokarmów nie może jeść szczeniak? Karmienie szczeniaka od podstaw Pierwszy miesiąc życia czworonożnego pupila to czas, w którym wszystkie niezbędne składniki odżywcze są dostarczane wraz z mlekiem matki. Około 4 tygodnia życia szczeniak może zacząć otrzymywać minimalne ilości karmy, które powinny przybierać formę papki rozmoczonej w wodzie. Psie-dziecko wciąż będzie jednak posiłkowało się mlekiem matki, aż do momentu osiągnięcia wieku zbliżonego do 7 tygodni. Niezwykle istotną kwestią jest jednak to, że podawana karma powinna zawierać szereg różnorodnych składników odżywczych, których pupil będzie potrzebował nie tylko do wzrostu, ale i uzyskania odpowiedniej ilości energii. Podstawą będzie więc białko pochodzenia zwierzęcego, będące podłożem do rozwoju mięśni oraz tkanek czworonoga. Karma musi zawierać także odpowiedni poziom tłuszczu, mającego na celu dostarczenie psu siły do zabaw i eksplorowania świata. Do niezbędnych składników zalicza się także minerały i witaminy. Dobrym wyborem może być na przykład preparat witaminowy DERMAPHARM Dr Seidel Flawitol dla szczeniąt – 400 g Należy zaznaczyć, że psiaki w wieku szczenięcym wykazują ogromną wrażliwość zarówno na niedobory, jak i nadmiary konkretnych substancji odżywczych. Te z kolei mogą odbić się zarówno na zdrowiu, jak i samopoczuciu pupila. Dlatego też kwestia żywienia szczeniąt nie może zostać zignorowana, a dobór specjalistycznej, pełnowartościowej karmy, to obowiązek każdego właściciela. Zobacz: Karma dla szczeniąt >> To, że nie wiemy, jak wiele może zjeść szczeniak, nie jest niczym dziwnym. Niestety, nie ma uniwersalnej odpowiedzi na to pytanie. Potrzeby pieska są sprawą indywidualną, na którą wpływają wzrost, wiek, rasa i cechy jednostkowe. Każdy psiak jest przecież inny! Jeżeli nasz czworonóg jest bardzo ruchliwy, to będzie potrzebował nieco więcej jedzenia. Co więcej, w grę wchodzi jeszcze tempo przemiany materii, które różne będzie u każdego osobnika. Gdzie zatem szukać pomocy? Odpowiedzi na pytanie Karmienie szczeniaka – ile powinien jeść szczeniak? należy szukać przede wszystkim – u specjalistów. Warto skonsultować się z weterynarzem, który oceni potrzeby naszego pupila. Pamiętaj, że nie musisz umawiać się na wizytę i jechać do pobliskiej kliniki. Możesz skorzystać, zasięgnąć rady u fachowców przez chat internetowy. To szybki i skuteczny sposób na oszacowanie tego, jak wiele powinien jeść nasz mały przyjaciel. Na popularności zyskują również konsultacje z dietetykami, których zadaniem jest dopasowanie diety pod konkretnego czworonoga. Szczególną uwagę należy jednak zwrócić na to, czy dietetyk, nazywający się fachowcem, rzeczywiście nim jest. Przydatne informacje na temat: „Karmienie szczeniaka – ile powinien jeść szczeniak?” można też znaleźć na opakowaniach od karmy. Jeżeli nasz szczeniak jest psem rasowym, to nieco łatwiej będzie się dało znaleźć wskazówki żywieniowe na stronach internetowych, poświęconych danej rasie. Pamiętajmy jednak, że nikt nie spędza z naszym szczeniaczkiem tyle czasu co my i nikt nie zna go tak dobrze. Obserwujmy, kontrolujmy masę ciała, sylwetkę i stan zdrowia, a w zależności od tego, jak przebiega rozwój szczeniaka, dostosowujmy dawki. Karma dla szczeniaka – jak wybrać odpowiednią? Samodzielne przygotowywanie posiłków dla szczeniąt to zadanie niezwykle trudne. Wymaga bowiem stosunkowo dużej wiedzy w zakresie żywienia, składników odżywczych oraz ich wartości, a także wszelkich proporcji i zapotrzebowania konkretnego czworonoga. Wiek szczenięcy jest również czasem krytycznym w rozwoju psa, dlatego też początkujący właściciele z pewnością nie powinni działać na własną rękę. Niezbędne będą wówczas konsultacje zarówno z lekarzem weterynarii, jak i psim-dietetykiem. Nie każdy jest jednak w stanie wygospodarować tyle czasu, ile może zająć samodzielne sporządzanie diety pupilowi. Na szczęście, obecny rynek oferuje szereg pełnowartościowych, naturalnych pokarmów, występujących zarówno w wersji suchej, jak i mokrej. Co więcej, producenci dokonują również podziałów na karmy dedykowane pod konkretne rasy czworonogów, a także ich rozmiary. Wówczas cały skład pokarmu jest dostosowany pod konkretne i specyficzne potrzeby żywieniowe szczeniąt. Nasz ranking [Top 10], może Ci pomóc w podjęciu decyzji. Sklep Zoologiczny wybór karm dla szczeniaka Jak karmić szczeniaka? To, o której godzinie będziemy dawać jeść naszym pieskom, to sprawa indywidualna. Wiadomo, że nie wszystko zależy od nas i trzeba się dostosować do ram czasowych, narzuconych przez nasze obowiązki i rytm dnia codziennego. Ponadto warto pamiętać, że dzień pieska też powinien mieć swój rytm! Posiłki podawane w stałych, regularnych porach, to świetne rozwiązanie. Podobnie, jak my lubimy mieć dzień zorganizowany wokół posiłków (stąd takie pojęcia jak „pora obiadowa”, czy „kolacja”), tak nasz piesek również. Stałe godziny karmienia wprowadzają do jego życia poczucie bezpieczeństwa i pewność o to, że niebawem dostanie swoją porcję. Warto też pamiętać, że szczeniak nie zje dużo naraz, ale jednak potrzebuje stosunkowo dużo jedzenia. Chodzi więc o to, aby zapewnić mu częste i małe posiłki. Najmniejsze pieski powinny być karmione od 4 do 6 razy dziennie, zaś po skończeniu trzech miesięcy częstotliwość karmienia można zmniejszyć do 3 razy, a od szóstego miesiąca życia do 2. Ustalając pory karmienia warto przede wszystkim pamiętać, że nikt nie lubi biegać z pełnym brzuchem, dlatego jeżeli planujesz podjęcie z psem aktywności fizycznej, to nie dawaj mu przed nią jeść! Po posiłku psy potrzebują przynajmniej godziny odpoczynku. My też znamy przecież to uczucie senności po obiedzie! Kiedy szczenię może być karmione jak dorosły pies? Momentem, w którym szczenię może być karmione jako dorosły pies, jest osiągniecie przez czworonoga około 80% docelowej wagi, jednak kwestia ta jest w dużym stopniu uzależniona od rasy, rozmiarów oraz masy ciała pupila. Powszechnie uznaje się, że psy kategoryzowane jako miniaturowe, mogą spożywać karmę dla dorosłych osobników już w wieku 6-7 miesięcy. W przypadku ras małych czas ten wydłuża się do przedziału 9-11 miesięcy, a u psów średnich oraz dużych – nawet 15-18 miesięcy. Rasy olbrzymie, takie jak dog niemiecki, powinny spożywać karmy dla szczeniąt, aż do osiągnięcia wieku 2 lat. Jakich pokarmów nie może jeść szczeniak? Układ pokarmowy szczeniąt to struktura niezwykle wrażliwa. Nieodpowiednie żywienie może więc nieść za sobą szereg skutków, a do pokarmów, których absolutnie nie może spożywać pupil, należy cebula, winogrona (i rodzynki) oraz czekolada. Nawet ich niewielka ilość może przynieść tragiczne konsekwencje, dlatego też każdy czworonóg powinien być pod pewnego rodzaju nadzorem swojego opiekuna. W misce szczeniaka nie może znajdować się również karma przeznaczona dla kotów oraz resztki, które pozostały po obiedzie. Niewskazane jest również dokarmianie pupila dużą ilością smakołyków. Jeśli w domu znajdują się dzieci, to przede wszystkim ich rodzice powinni poświęcić szczególną uwagę temu, czy pociechy nie „przemycają” jakichkolwiek cukierków oraz ciastek, aby gdy rodzic nie patrzy, ukradkiem zaserwować je szczenięciu. Podawanie pupilowi nieodpowiednich, ale i źle dobranych pokarmów, niesie za sobą szereg dolegliwości. Co więcej, błędnie dopasowana dieta przyczynia się do występowania różnego rodzaju wad rozwojowych, takich jak krzywica lub osteochondroza, wywoływane przez znaczące nadmiary witaminy D3 oraz wapnia. Do najczęstszych dolegliwości, zaliczane są na przykład biegunki, mogące z kolei prowadzić do wycieńczenia i odwodnienia, będących stanami zagrażającymi życiu czworonoga. Ponadto ogromne znaczenie ma również niedobór białka, ponieważ zbyt małe jego ilości w organizmie szczeniaka, przyczyniają się do znacznego zahamowania jego wzrostu. Podsumowując odpowiedź na pytanie Karmienie szczeniaka – ile powinien jeść szczeniak? warto zapamiętać, że dieta pupila powinna być zbilansowana tak, aby nie doprowadzała do nadmiernego przybierania na wadze, które skutkuje otyłością. Innymi słowy choroba ta nie tylko przynosi zwierzęciu dyskomfort, ale i zwiększa prawdopodobieństwo występowania choroby zwyrodnieniowej stawów oraz dysplazji biodrowej lub łokciowej. Data publikacji wpisu: